کیلین مورفی را شاید با نقش «جی. رابرت اپنهایمر» بشناسید؛ نقشی که برایش در سال ۲۰۲۴ جایزه اسکار بهترین بازیگر را برد. اما بعد از آن چیزهایی دید که فکر میکرد خیلیها انتظار نداشتند.
کیلین مورفی در گفتوگویی تازه دربارۀ آیندۀ کاریاش حرفهایی زد که هم صادقانه است و هم کمی غافلگیرکننده. او در پاسخ به اینکه آیا بعد از بردن اسکار پیشنهادهای بیشتری برای نقشهای بزرگ دریافت کرده گفت:
خیلیها فکر کردند برنده شدن در اسکار باعث شده پیشنهادهای جدید و بزرگی به سمت من بیاید اما واقعاً اینطور نبود. من بلافاصله بعد از اوپنهایمر دو پروژه دیگر داشتم و در دسترس نبودم؛ پس فرصتهای زیادی پیش نیامدند. شاید روزی این اتفاق بیفتد… یا شاید خیلی دیر شده باشد. خیلیها فکر میکنند اسکار مثل کلیدی است که درِ نقشهای بزرگتر را باز میکند؛ اما تجربۀ من اصلاً اینطور نبود. من بعد از اوپنهایمر وارد دنیای پروژههای مستقل شدم. مثلاً فیلم Small Things Like These را بازی کردم و هماکنون مشغول تبلیغ فیلم جدیدم، Steve، هستم. موضوع فیلم Steve را نمیتوانم فاش کنم، اما نیا داکوستا کاری فوقالعاده کرده و فیلم خیلی خاصی ساخته. به من قول دادند در فیلم 28 Years Later: The Bone Temple (دنباله 28 Days Later) نقش کوچکی داشته باشم. همچنین دوباره در نقش تامی شلبی» در فیلم The Immortal Man بازی خواهم کرد.
در ادامۀ گفتوگو با کیلین مورفی، او در خصوص فیلم Bone Temple گفت:
من در این فیلم خیلی کم حضور دارم، اما افتخار میکنم. فکر میکنم نیا داکوستا فیلمی استثنایی ساخته است. شاید برایم مهمترین نکته این باشد که همیشه انتخابهای خودم را – داستانهایی که میخواهم تعریف کنم و کیفیتی که برایم ارزش دارد – در اولویت گذاشتهام، نه صرفاً شهرت یا بزرگی پروژهها. در این مسیر انتخابهایی کردم که ممکن است در ظاهر غیرمعمول بهنظر برسند، اما برایم معنی دارند.
از آبادان تا تهران، از واقعگرایی تا فلسفۀ زندگی | کارنامه هنری ناصر تقوایی پر از آثار ماندگاری است که با نگاهی انسانی و شاعرانه ساخته شدهاند. این یادداشت نگاهی به میراث سینمایی ناصر تقوایی، یکی از مهمترین کارگردانان موج نو ایران دارد.
یک تصادف ساده اثر جعفر پناهی است که بهخاطر آن نخل طلای کن را گرفت. در این خبر از مصاحبه مارتین اسکورسیزی با او تا خلاصه داستان فیلم، عوامل، دستگیری و توقف ضبط آنها و … را میخوانید.
دیدگاهی ثبت نشده!!!